PR

Co to jest i jak działa IPv6?

U podstaw współczesnej sieci komputerowej leży niemal od samych jej początków protokół internetowy — IP. Odpowiada on za komunikację w warstwie sieciowej według modelu OSI. Każdy komputer czy urządzenie sieciowe identyfikowane są pod konkretnym adresem IP. Powszechnie wykorzystywany jest Internet Protocol w wersji czwartej. Czym zatem jest opracowany już ponad dwadzieścia lat temu IPv6 i jaką może dać przewagę nad IPv4?

Kilka słów o historii IP

Początki protokołu internetowego sięgają 1974 roku, natomiast obecna wersja będąca w powszechnym użytku – IPv4 jest niewiele młodsza, gdyż dokument ją opisujący RFC 791 powstał w 1981 roku. Wersje 0-3 były eksperymentalne i powstawały na przestrzeni lat 1977 i 1979. Internet Protocol to zbiór reguł dotyczących pakietów danych i ich przesyłania w sieci. IP definiuje strukturę pakietów zawierających dane, a także ich nagłówki wraz ze sposobem adresowania. Wersja piąta protokołu miała dotyczyć przesyłania strumieniowego danych multimedialnych, jednak nie przyjęła się. Wersja szósta, choć powstała około 1995 roku, do dziś nie zastąpiła poprzednika.

Wprowadzenie protokołu internetowego w wersji szóstej

Protokół Internetowy opisuje sposoby komunikacji w sieci. Standard protokołu w wersji czwartej umożliwiał przydzielenie maksymalnie około czterech miliardów adresów – 32-bitowych, co przy dzisiejszym zapotrzebowaniu stanowi zdecydowanie zbyt małą ilość. W związku z tym postanowiono wprowadzić nowy protokół, jednak opracowany on został w czasie, gdy dostęp do Internetu nie był jeszcze tak powszechny i nie wzięto pod uwagę kompatybilności wstecznej. Struktura pakietów, jak i sposób adresacji uległy zdecydowanym zmianom. Wdrożenie protokołu jednak nastąpiło na tyle późno, że nie możliwe było zastąpienie nim IPv4, a jedynie używanie ich obok siebie.

Innowacje zastosowane w IPv6

Długość adresów w przestrzeni IPv6 to 128 bitów, co sprawia, że nie ulegną one wyczerpaniu, jak to ma miejsce w przypadku wersji czwartej. Przydzielanie adresów odbywa się automatycznie w ramach protokołu, z użyciem mechanizmów ogłoszeń Router Discovery i Neighbor Solicitation. Internet Protocol w wersji 6 zapewnia jedynie trzy typy rozgłoszeń — unicast, multicast i anycast, nie definiując adresów broadcast. Ma on natywne wsparcie dla IPsec, czyli może zapewniać bezpieczne połączenia i szyfrowanie bez wsparcia z zewnątrz.

Struktura pakietu IPv6 jest maksymalnie uproszczona. Nagłówek ma stałą długość 40 bajtów, z czego 32 to adresy źródłowy i docelowy. Dodatkowe opcje mogą być zapisywane w nagłówkach rozszerzających, które mogą następować po tym podstawowym. Zwiększenie możliwości protokołu jest zatem dostępne bez konieczności zmian w podstawowym nagłówku pakietu. Protokół internetowy w szóstej wersji dostarcza możliwości autokonfiguracji hostów na podstawie ich fizycznych adresów – MAC. Adresy IP Next Generation są obsługiwane przez rozszerzenie DNS, które jest kompatybilne wstecz z IPv4.

Dlaczego rozwiązanie nie wyparło IPv4?

Choć obydwa protokoły służą teoretycznie temu samemu, IPv6 został zaprojektowany, aby całkowicie zastąpić poprzednią wersję. Nie jest kompatybilny wstecz, a nie został wprowadzony w fazę produkcyjną odpowiednio wcześnie, by zdążyć przed gwałtownym rozwojem sieci Internet. Obecnie adresacją IPv6 posługuje się około 20-25% urządzeń w całej sieci. Bezpośrednia komunikacja między protokołami jest niemożliwa, wykorzystywane jest tunelowanie. Urządzenia posiadające podwójne stosy protokołu w wersji czwartej i szóstej mogą łączyć się z dwoma sieciami równocześnie, umożliwiając przeniesienie warstwy aplikacji na protokół IPv6.

Artykuł przygotowany przez DobryVPN.pl, serwis zajmujący się tematyką VPN, bezpieczeństwa i prywatności w sieci.

Źródło: Notka PR

Komentuj

Napisz Komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Na Górę